Συνέντευξη στο ”Σπίρτο” στη Ράνια Καρατζαφέρη

4-removebg-preview(1)

Είναι η χαρά του δημοσιογράφου. Ανατρεπτικός, χειμαρρώδης, με άποψη, επιχειρήματα κι ένα χιούμορ που τσακίζει κόκκαλα. Ο Παύλος Κοντογιαννίδης, μιλώντας αποκλειστικά στο “Spirto” δηλώνει κατ΄επάγγελμα αγρότης, αποκαλύπτει πως υπάρχουν «ψώνια» που πληρώνουν για να παίξουν σε σίριαλ, μιλά για τον Ρουβά, τη Φουρέιρα και την Επίδαυρο κατακεραυνώνει τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και δηλώνει πανέτοιμος για επανάσταση! Ο κορυφαίος ηθοποιός σε μια συνέντευξη ποταμό που πραγματικά θα απολαύσετε…
Της Ράνιας Καρατζαφέρη
-Σε τι φάση σας βρίσκουμε αυτόν τον καιρό;
Αυτόν τον καιρό που συζητάμε έχουμε ήδη αρχίσει τη χειμερινή παράσταση «Bam – Bam», μια κλασσική φαρσοκωμωδία με πολλά ευτράπελα που είχαμε στο Χυτήριο και τώρα πάει για τρίτη σεζόν. Είναι μια πολύ καλή εμπειρία διότι και ο θερινός χώρος του κήπου του Χυτηρίου είναι τόσο όμορφος χωροταξικά που πραγματικά που τέτοια ομορφιά έχω να αισθανθώ από το υπέροχο, πάλαι ποτέ Θέατρο Παρκ. Και είχα να δουλέψω και πάρα πολύ καιρό καλοκαίρι. Με έπεισε όλο το team, ο Γιώργος ο Βάλαρης που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία και την προσαρμογή, η Βάσια Παναγοπούλου, τα παιδιά του θιάσου, αλλά και ο ίδιος ο χώρος που είναι πολύ γλυκός. Δυο εβδομάδες τώρα πάμε, παίζουμε μια παράσταση και είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί η διπλή σκοτώνει σε ένα δύσκολο και υπερκινητικό έργο όπως είναι το δικό μας. Αλλά το καλύτερο απ΄όλα είναι πως έχει δέσει όπως λέμε το γλυκό, είμαστε sold out χτύπα ξύλο, ο κόσμος περνάει πάρα πολύ ωραία κι έτσι καλύπτονται και τα έξοδα του θεάτρου, κάτι πολύ σημαντικό σε αυτές τις δύσκολες μέρες κρίσης που περνάμε.
-Η παράσταση τι πραγματεύεται;
Τις σχέσεις όταν περνούν κρίση σε όλο τον κόσμο και τον πλανήτη, αλλά όλα αυτά αντιμετωπίζονται με έναν τρόπο χιουμοριστικό, ούτως ώστε να φανεί και το δίδαγμα ότι στην ουσία, σε μια σχέση αυτό που μετράει είναι ο δεσμός και όχι ο θεσμός. Δηλαδή, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοεκτίμηση, η αγάπη, η κατανόηση και το σεξ απίλ, γιατί όχι; Χωρίς αυτό δεν υπάρχουμε.
-Εκτός από το θέατρο με τι άλλο ασχολείστε;
Μόλις τώρα τελειώνουν οι εξετάσεις στη δραματική σχολή της Έλντας Πανοπούλου στην Καλλιθέα όπου με παρακάλεσε μεσοχρονιά να πάω να βοηθήσω. Υπάρχει κι εκεί ένας δεσμός με τα παιδιά και των τριών ετών. Το παίζω δάσκαλος και φίλος με τα παιδιά της σχολής και πιστεύω ότι και του χρόνου θα πάω και θα λειτουργήσω βοηθητικά. Γιατί μέσα από μια διδαχή μαθαίνεις κι εσύ πολλά πράγματα. Είναι ωραία να ασχολείσαι με τα παιδιά και να τους μεταφέρεις την πείρα σου μέσα στο χώρο. Επίσης, έχω κι αυτό το κτήμα στον Βαρνάβα όπου κατά κύριο επάγγελμα δηλώνω πια αγρότης, διότι το θέατρο το έχω ζήσει και το τραγούδι το έχω ζήσει δεκαπέντε χρόνια. Έχω γράψει και δέκα τραγουδάκια, στιχάκια εκ των οποίων το ένα μου έκανε τη χάρη και το μελοποίησε ο Σωκράτης Μάλαμας και θα κυκλοφορήσει σύντομα κι ένα άλλο αυτοβιογραφικό που το έχει μελοποιήσει όμορφα ο παλιός μου φίλος Γιάννης Γιοκαρίνης. Τι άλλο να κάνω πια;
-Και κάνετε αγροτικές δουλειές στο κτήμα;
Τα πάντα ξέρω γιατί εγώ είμαι παιδί αγροτών από το χωριό Μετόχι Ημαθίας. Είμαι ένας Μόγλης της πεδιάδας του Αλιάκμονα, μ΄αρέσει η φύση γι΄αυτό και με έναν φίλο μου αγοράσαμε αυτό το κτήμα πριν από 20 χρόνια, το φτιάξαμε, φυτέψαμε δεντράκια, έχουμε κοτούλες, πάω στο θίασο, τρώνε ροδακινάκια, κεράσια, σύκα, ό,τι βγάζουμε και είναι όλα βιολογικά, φυσικά. Μου αρέσει που πάω εκεί, με φτιάχνει η φύση.
Ο ΡΟΥΒΑΣ, Η ΦΟΥΡΕΪΡΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
-Η κρίση έχει χτυπήσει το θέατρο; Τι αφουγκράζεστε;
Λογικά το έχει χτυπήσει. Η κρίση είναι μια αλυσιδωτή ενέργεια που έχει χτυπήσει όλα τα επαγγέλματα και δεν είναι κρίση μόνο οικονομική. Είναι και κρίση ηθική, κρίση αξιών, πολυεπίπεδη θα την χαρακτήριζα. Ζούμε σε μια χώρα που είμαστε κυνηγοί της χαμένης αξιοπρέπειας. Ν΄ αρχίσουμε από το ίδρυμα που λέγεται Κοινοβούλιο, μέχρι τους πολιτικούς, τα κόμματα, τις οικογένειες κλπ. Βλέπω το Θέατρο Παρκ κλειστό και μαυρίζει η ψυχή μου. Θέλω να τονιστεί ότι επί δραχμής ήρθα εδώ στην Αλεξάνδρας. Στην Αλεξάνδρας τέτοια εποχή γινόταν πανηγύρι. Είχε οκτώ θέατρα εν λειτουργία και τώρα επί ευρώ είναι όλα νεκροταφεία. Δεν κάνουμε μικροπολιτική, κάνουμε πολιτική. Εγώ γι΄αυτό ήρθα σ΄αυτή τη γειτονιά γιατί είχε θέατρα. Που είναι όλα αυτά τα θέατρα;
-Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε άτομα άσχετα με το θέατρο να παρεισφρύουν σε αυτό. Κυρίως μοντέλα και τραγουδιστές. Πως το σχολιάζετε αυτό;
Από τη στιγμή που έχει καταργηθεί η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, ο καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σε μια τέτοια διαδικασία. Περισσότερο αυτό γίνεται στην τηλεόραση θα έλεγα, σε διάφορα σίριαλ κλπ. Που εκεί υπάρχουν άλλοι νόμοι. Στο θέατρο δεν είναι και τόσο εύκολο να επιβιώσει κάποιος. Εμείς δουλεύουμε τριάντα χρόνια κι ακόμα μαθαίνουμε. Ο χώρος είναι σκληρά ανταγωνιστικός και για μας τους παλιούς, αλλά και για τους καινούργιους. Αλλά το θέατρο είναι δύσκολο. Δεν είναι τόσο εύκολο να πάει κάποιος. Δεν είναι κακό. Αν θέλει ο άλλος να ασχοληθεί, ας ασχοληθεί. Το θέατρο είναι πιο δημιουργικό. Η τηλεόραση είναι εφήμερη και σ΄αυτήν μπορεί να μπούνε χίλιοι δυο. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Ας μπούνε.
-Είδαμε και τον Σάκη Ρουβά στην Επίδαυρο…
Εγώ είδα μια παράσταση όπου έπαιζε τον Διόνυσο στις Βάκχες. Ήταν πάρα πολύ καλός ως Διόνυσος και μάλιστα ο Λιγνάδης μου είχε πει πως ήθελε έναν ηθοποιό που να έχει τη σωματοδομή του Σάκη Ρουβά κι αντί να ψάχνει ηθοποιό που να του μοιάζει βρήκε τον ίδιο, το πρωτότυπο ο οποίος ήταν και καλός στην ερμηνεία του Διονύσου. Τώρα από κει και πέρα, αν ξεφύγει τελείως ο Σάκης κι αρχίσει και παίζει τον Προμηθέα Δεσμώτη, τον Κρέοντα, τον Οιδίποδα κλπ, εκεί μπορεί να συναντήσει τεράστια προβλήματα.
-Τις τελευταίες μέρες προκάλεσε έναν μικρό χαμό η δήλωση της ποπ τραγουδίστριας Ελένης Φουρέιρα πως θέλει κι αυτή να παίξει στην Επίδαυρο.
Δεν είναι κακό. Ποιος δεν θέλει να παίξει στην Επίδαυρο. Γιατί το αποκλείουμε; Ξαφνικά μπορεί να την δούμε να παίζει, να την επιλέξει κάποιος σκηνοθέτης όπως ο Λιγνάδης καλή ώρα, να παίξει στις Βάκχες και να κάνει αυτά που μπορεί να κάνει. Αν την επιλέξει ο σκηνοθέτης ο οποίος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη γιατί να μην παίξει; Δεν είναι κακό.
-Αισθάνεστε πλήρης σαν ηθοποιός ή υπάρχουν πράγματα που έχετε όνειρο να κάνετε και δεν σας έχει δοθεί η ευκαιρία;
Ένας καλλιτέχνης διατηρεί πάντα το ανικανοποίητο. Ο καλύτερος ρόλος είναι αυτός που δεν έχεις παίξει Βάσει αυτής της λογικής, ο καλλιτέχνης που πιστεύω ότι θεωρούμαι από τους δημιουργικούς για να είμαι εν δράσει και στην καλλιτεχνική ζωή μετά από τόσα χρόνια κι ενώ είμαι ένα τελείως αναρχοαυτόνομο άτομο, δεν ανήκω σε κανένα στρατόπεδο και σε κανένα κύκλωμα, έχω το ανικανοποίητο. Όχι το ανοργασμικό. Το ανικανοποίητο. Που μπορεί να έχω πενήντα οργασμούς, αλλά θέλω και τον πεντηκοστό πρώτο. Σ΄αυτή τη φάση βρίσκομαι. Άρα έχω επιτακτική ανάγκη και νομίζω πως ήρθε ο καιρός από δω και πέρα να παίξω τους μεγάλους ρόλους. Κι όταν λέω μεγάλους ρόλους δεν εννοώ αυτούς που μιλάς πολύ. Ο ηθοποιός μπορεί να κάνει έναν μικρό ρόλο ή έναν μονόλογο μεγάλο.
===========================================================================
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΨΩΝΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ
-Η τηλεόραση σε παρακμή, τα σίριαλ ανύπαρκτα και οι ηθοποιοί απλήρωτοι. Νέα πραγματικότητα…
Μιλούσα προχθές σε ένα κανάλι κι έμαθα ότι ένας κάμεραμαν μετά βίας παίρνει 600 ευρώ το μήνα. Αυτό είναι ντροπή. Θα μου πεις, 600 ευρώ βρες τα και πάρ΄τα. Παλιά είχα πει «μα είναι δυνατόν να βάζετε κλίμακα για ανώτερο μισθό σε ένα Εθνικό Θέατρο;». Εγώ δεν έχω παίξει ποτέ σε κρατική σκηνή και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Είμαι ένας λοκατζής του ελεύθερου θεάματος, είπα ότι ανήκω στα ΕΚΑΜ καλλιτεχνών. Ωστόσο, δεν νοείται να λες ότι για έναν πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, η ανώτερη κλίμακα είναι 1500 ευρώ κι αυτά μεικτά. Ένας πρωταγωνιστής, μια Καραμπέτη να πούμε ένα όνομα, που τη συμπαθώ ιδιαίτερα, θα πάει με 1500 ευρώ και μπορεί κι αυτά να έχουν μειωθεί στα 1300; Και στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ κάποιο παίρνουν 3000 και 4000 ευρώ; Αυτό είναι ντροπή. Ξέρω συναδέλφους που έχουν να πληρωθούν από σίριαλ τέσσερα χρόνια. Στην τηλεόραση ειδικά, στο πλαίσιο της προσφοράς και της ζήτησης μπαίνουν άτομα που θέλουν να αποκτήσουν δημοσιότητα και την έχουν ψωνίσει. Μήπως πληρώνουν κιόλας να πάνε; Υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις. Εδώ θέλω να τονίσω ότι διαθέτουμε ένα καταπληκτικό team παραγωγών, καταπληκτικά στούντιο και πλατό, διαθέτουμε έναν καταπληκτικό αριθμό δημιουργών στον χώρο του σεναρίου, της σκηνοθεσίας ακόμα και της διαφήμισης. Υπάρχει δυναμικό, αλλά το θέμα είναι με ποιο τρόπο θα μπει μπροστά αυτή η μηχανή για να μπορέσει να δουλέψει. Εκεί πρέπει να προσέξουν οι παραγωγοί και να μην προσλαμβάνουν άτομα για διάφορους λόγους.
-Έχετε υποστεί αδικίες ή πισώπλατα μαχαιρώματα;
Ο Έλληνας το έχει και στο αίμα του. Συνέχεια γκρινιάζει. Εγώ δεν είμαι κλαψιάρης. Δεν γουστάρω το κλάμα. Όπως δεν γουστάρω και τις γυναίκες που κλαψουρίζουν. Ποτέ δεν είχα σχέση με άτομα κλαψιάρικα. Την αδικία όταν την αισθάνεσαι την πολεμάς. Παραδείγματος χάριν η κοινωνία είναι άδικη τώρα. Όταν ο κόσμος μου λέει τα παράπονά του, του λέω γιατί τα λες σε μένα; Εσύ να βγεις να τα πεις. Διότι αν τα πω εγώ δεν ωφελεί. Τα λέω εγώ τα ακούς εσύ κι άλλοι πενήντα και τι έγινε; Η μεγαλύτερη φθορά είναι η φθορά της συνήθειας. Όλοι είμαστε σε μια φθορά συνήθειας. Να μην παραπονιόμαστε αλλά να δρούμε δυναμικά. Αν κάτι δεν μας αρέσει πρέπει να το αλλάζουμε. Δεν υπάρχει άλλη λύση.
ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
-Πολλοί συνάδελφοί σας έχουν εμπλακεί με την πολιτική και έγιναν βουλευτές, ακόμα και υπουργοί.
Ο ηθοποιός είναι ένας πολίτης, δεν είναι παρακατιανός. Και εδώ είναι η αδικία η κοινωνική. Ο κόσμος δεν το ξέρει κι εγώ το έχω ακούσει από τον Θύμιο Καρακατσάνη και δεν το πίστευα. Μια φορά βγήκε και είπε ότι βάσει του Συντάγματος, ο ηθοποιός δεν μπορεί να μπει σε επιτροπές ενόρκων στο δικαστήριο λόγω επαγγέλματος! Δηλαδή θεωρείται παρακατιανός για να μην μπω παραπλήσιος του εκδιδόμενου επί χρήμασι. Δεν κατάλαβα. Βγήκε κάποιος να πει ότι οι νομικοί που ασκούν το πιο διεφθαρμένο επάγγελμα στον πλανήτη δεν μπορεί να γίνει βουλευτής ή υπουργός; Οι πάντες μπορούν στη Βουλή. Και οι τσαγκάρηδες και οι οικοδόμοι και οι ταξιτζήδες και οι υδραυλικοί, όλοι.
-Είχατε εμπλακεί κι εσείς.
Εγώ εκλέχτηκα. Δεν είμαι βουλευτής δυο ημερών; Τότε με τον Δημαρά που με έβαλε και κατέβηκα στις εκλογές. Κατεβήκαμε το 2010 στις περιφερειακές εκλογές γιατί θέλαμε να χτυπήσουμε όλο αυτό το κατεστημένο του τότε ΠΑΣΟΚ κλπ με το πρώτο μνημόνιο. Εγώ ήμουν, είμαι και θα είμαι αντιμνημονιακός. Με πλησίασε μέσω του Νάσου Αθανασίου το Άρμα Πολιτών με τον Γιάννη Δημαρά και βγήκα πρώτος στον κεντρικό τομέα με ψήφους. Μετά, στις εκλογές του 2012 παίχτηκε ένα περίεργο παιχνίδι συνεργασιών. Με πήρε ο Δημαράς και μου είπε να κατέβουμε στις εκλογές του λέω «μόνοι μας». Μου λέει «μόνοι δεν μπορούμε» κλπ. Και τότε άρχισα να βλέπω στελέχη όπως ο Στάθης Παναγούλης να πηγαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μαγειρεύτηκε η σούπα καλά. Ορκιστήκαμε την μια μέρα, την άλλη ξε-ορκιστήκαμε και μετά από ένα μήνα εμφανίστηκε η λίστα που είναι η μεγαλύτερη κοροϊδία. Δηλαδή, βάζω τους πιονιέρους και τα αγαλματίδια του αρχηγού για να μην κουνιέται κανένας. Αυτό δεν είναι δημοκρατία, αυτό είναι καραγκιοζιλίκι. Εγώ είμαι πολιτικό εν ενεργεία άτομο, έτοιμος για τη μεγάλη επανάσταση. Έτοιμος όμως!
ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΕΡΙΧΝΕ ΟΚΤΩ… ΡΟΧΑΛΕΣ
-Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας πολιτικός χώρος που να σας εκφράζει;
Δεν μπορώ να ενταχθώ σε πολιτικά όργανα γιατί δεν μπορώ να αντέξω το πλαίσιο αυτό. Είμαι περισσότερο αυτόνομος γιατί είμαι καλλιτέχνης. Δεν μπορώ να πάρω εντολή. Θέλω να με χρησιμοποιήσει ένας χώρος τέτοιος και να μ΄αφήσει ελεύθερο. Με εκφράζει ο χώρος ο αντιμνημονιακός, ο χώρος που δεν είναι προσκολλημένος ως ιερόδουλη σ΄αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επανάσταση μπορεί να γίνει παντού. Ανήκω στον ευρύτερο αριστερό επαναστατικό χώρο και με εκφράζει ως οργανωμένο σχήμα το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που έχουν κότσια για να παίξει η Ελλάδα μόνη της μπάλα έξω από τις κηδεμονίες της Μέρκελ, του Σόιμπλε και του άλλου του Ντάισελμπλουμ, αυτής της βρωμόφατσας που αποφασίζει για τα παιδιά μας. Απέξω να περάσει, όχι το «ουάου» του Βαρουφάκη θα του ρίξω, αλλά οκτώ ροχάλες. Οκτώ ροχάλες!
-Αλέξης Τσίπρας. Ψεύτης όπως τον αποκαλούν κάποιοι ή αδαής;
Πρέπει να ρωτήσουμε τους ψυχολόγους του και τους στενούς του συνεργάτες, αλλά νομίζω πως οι περισσότ6εροι φύγανε. Με πρώτο και καλύτερο τον Σακελλαρίδη που ήταν το πουλέν του Τσίπρα. Έχει μόνο ο Παππάς. Όταν εγώ ήμουν υποψήφιος επί κυριαρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν υπήρξε πιο σαρωτικός ηγέτης από αυτόν στη μεταπολίτευση, εγώ έδινα αγώνα στο νομό Ημαθίας και στα χωριά όπου ο πιο προοδευτικός είχε προδώσει όλο του το σόι. Τότε ο παππάς κι ο Αλέξης ήταν στο νηπιαγωγείο της αριστεράς, ούτε καν στο μαθητικό. Τώρα το παίζουν ινστρούκτορες. Ο Τσίπρας και όλοι αυτοί οι πολιτικοί που είναι «λισταίοι», δηλαδή που εκλέγονται με λίστα είναι παιδάκια του Τσίπρα και παίρνουν εντολές απ΄αυτόν. Ο μόνος που έφυγε ήταν ο Σακελλαρίδης που παρέδωσε την έδρα. Εγώ αν ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπαιρναν όχι την έδρα, ούτε το έδρανο!
-Τι παθαίνουν οι πολιτικοί και άλλα τάζουν κι άλλα κάνουν μόλις πάρουν την εξουσία;
Η χειρότερη αρρώστια για τον πολιτικό είναι το σάλτο της εξουσίας. Δεν είναι τα λεφτά, είναι η εξουσία. Και ο Τσίπρας έπαθε… εξουσία! Εγώ, χωρίς να είμαι ΠΑΣΟΚ, παρότι οι περισσότερες ιδέες του Ανδρέα ήταν κλεμμένες από την αριστερά και τότε αριστερά ήταν μία, το ΚΚΕ, ο μόνος ο οποίος απομυθοποίησε για μια γυναίκα την εξουσία ήταν ο Αντρέας. Μας έγραψε κανονικά και μαγκιά του. Αυτός ακόμα δεν έχει κάποιο ερέθισμα για να μας γράψει. Δεν μπορείς να έρχεσαι μετά από ένα χρόνο και να μου λες δεν είμαι ψεύτης αλλά είχα αυταπάτες. Θεωρείς ότι είμαι τουλάχιστον βλάκας. Αυτός που έχει αυταπάτες δεν βγαίνει σε μπαλκόνια να μιλάει σε χιλιάδες κόσμο. Κάθεται σπίτι του και προσπαθεί να λύσει τις αυταπάτες του. Κι αυτός που έχει αυταπατάται, αυτόν στον οποίο απευθύνεται, τον εξαπατά. Έτσι μάγκα Αλέξη; Έτσι ακριβώς! Τους ακούς να λένε «ναι, καταλαβαίνουμε ότι είναι επώδυνα τα μέτρα, αλλά πρέπει να τα ψηφίσουμε». Το «πρέπει» ποιος το ορίζει; Θα μπούμε στον τάφο, σε λίγο θα μπουν τα τρία τέταρτα της Ελλάδας στον τάφο κι από πάνω θα κάθονται οι υπόλοιποι σαν χορός αρχαίας τραγωδίας και θα μοιρολογούν το ευρώ; Εγώ άμα πεθάνω χέστηκα αν έχουμε ευρώ, αν έχουμε στερλίνα ή ρούβλι. Πεθαίνω μάγκα, το πήρες χαμπάρι;

 

Ο Δολοφόνος είναι... ανάμεσα μας...